Podążając za myślą starożytnych mędrców trudno nie ulec przekonaniu, że nie ma nic wspanialszego od mądrości, która bierze się z postrzegania i rozumienia. Takie możliwości stwarza poznawanie natury, jej różnorodności i piękna, ale też drugiego człowieka, jego pasji i nieodgadnionej tajemnicy. Można by rzec, konkludując - stracony ten czas, którego nie poświęcasz poznawaniu. Dziuchy, Eden, są miejscem, gdzie sięgały niegdyś fale odwiecznego oceanu porzucając na piaskach plaż zbielałe konchy. Gdy uda Wam się je odnaleźć, pochylcie się by je podnieść, wsłuchajcie w odgłosy i szepty dobiegające z wnętrza. Bądźcie uważni, bowiem może okazać się, że nie jest to zwyczajny szept... Obecnie dużo trudniej jest odnaleźć w Dziuchach wyblakłą muszlę, lecz bez wszelkiej wątpliwości pozostał uwolniony z jej mrocznego wnętrza  tajemniczy szept. Pomieszany z szumem wiatru w gałęziach drzew przemawia do nas niezmiennie echem fal dawnego oceanu. 

* * * 

Dzisiaj, gdy nadarza się ku  temu sposobność, z serdeczną wdzięcznością zwracam się do tych z Was, którzy często nie bacząc na trudności i ograniczenia, w miarę swoich możliwości uczestniczyli w naszych spotkaniach programowych minionego sezonu, współtworząc niepowtarzalną atmosferę wzajemnej życzliwości. Dostrzegam również niemały udział w tworzeniu społeczności Eedenu rzeszy sympatyków i ich rodzin, czego nie sposób nie docenić. 

Wojciech Altmajer

Eden - to Towarzystwo działające w osadzie położonej ok. 3 km na południowy wschód od Nowej Wsi, na północ od Butryn, przy drodze Olsztyn-Butryny Odbywają się tu spotkania pn. Ekologiczne Działania Entuzjastów Natury EDEN.

Eden, w przeciwieństwie do instytucji powiązanych z gospodarką, nie może, jak one, przeliczyć czas istnienia mnożąc lata przez roczny przychód i szczycić się zadawalającym wynikiem. Nasz sukces wymaga innej miary. Liczy się chwilami radości i serdecznych międzyludzkich relacji, wielością nabytej wiedzy, a czasem rozbudzonej inspiracji do rozwijania twórczej wrażliwości.

Eden, ludzie w jego środowisku to tygiel różnorodności, z którego mają szanse wzrastać nowe możliwości, rozwijać inicjatywy. Poprzez wiedzę, tę wszechstronną - prelekcje, wykłady, ale też artykulacje innych form aktywności, w tym artystycznej, budzimy w sobie zdolność intuicyjnego postrzegania. Drugi człowiek to bogactwo informacji o nas samych. Postarajmy się w nim dostrzec tego czego nie sposób odkryć w lustrzanym odbiciu. Emanacja wewnętrznego ładu, lub jego przeciwieństwa, znajduje swój wyraz w kreatywności lub działaniach destrukcyjnych. Afirmacja to przedwieczny bodziec warunkujący naszą wewnętrzną kondycję i harmonię od relacji z przyrodniczym środowiskiem,w którym żyjemy. To właśnie stosunek do świata wokół nas, jednostek i całych społeczności, zdecyduje w jakim świecie przyjdzie żyć nam i tym co zajmą nasze miejsce. Co zastaną potomni gdy dziś okażemy słabość i ułomność ducha?

——————————————————————————————————-

Historia miejsca

W 1858 r. Dziuchy należały do parafii katolickiej w Butrynach. W tym roku odnotowano w Dziuchach 3 dzieci do 6. roku życia, jednego chłopca w wieku 7-14 lat oraz 9 osób powyżej 14 lat. Dzieci z Dziuch miały wyznaczoną szkołę w Przykopie. Ale jedno dziecko zobowiązane do nauki nie korzystało w rzeczywistości ze szkoły w Przykopie. W wykazie parafialnym z 1874 r. i 1880 r. mieszkańcy Dziuch liczeni byli łącznie ze Starym Przykopem i Nowym Przykopem. W 1895 r. 3 października radca budowlany oglądał budynek gospodarza Ehma, który planowano zakupić na rzecz przewidywanej tu szkoły. W szkole tej miały uczyć się dzieci z Dziuch i Małego Przykopu oraz leśnictw: Przykop, Jełguń i Pokrzywy. W 1902 r. w osadzie mieszkało 28 osób (wszyscy katolicy), w 1907 r. w Dziuchach mieszkały 22 osoby (w tym 18 katolików).

Na początku lat 30. XX w. funkcjonowała szkoła katolicka w Dziuchach, nauczycielem był Kutz. W 1938 r. szkoła ta już nie funkcjonowała, bo brak jest jej w wykazie parafialnym. W sprawozdaniu parafialnym z 1940 r. podawana jest liczba 524 katolików z osady Dziuchy. Tak nagły wzrost ludności wiązał się najpewniej z pobytem robotników przymusowych (lub jeńców). W tym czasie w Nowej Kaletce był obóz pracy (Arbeitsdienstalager). Najprawdopodobniej w czasie drugiej wojny światowej w Butrynach funkcjonował ośrodek pracy jeńców podległych obozowi macierzystemu w Olsztynku (Stalag I B Hohenstein).Wcześniej osada zapisywana jako Dzuchen (1868 r.), Przykop Leśny (1868 r.) Dziuchy (1881 r.), Dziuchy albo Trzyścianki (1947 r.), Dziuchy (1951 r.). Dawna osada robotników leśnych. Z Wikipedia (wolna encyklopedia)

BLOG-->>